حدیث تشبیه

کتاب: دایرة المعارف تشیع، ج 6، ص 156

نویسنده: مشایخ فریدنى

از جمله فضایل امیر المؤمنین على (ع) و از دلائل امامت و برترى او بر سایر صحابه آن است که رسول الله (ص) او را همسان خود و سایر انبیاء معرفى مى‏کرد و نه تنها مى‏فرمود : على جان من است (امام نسائى در خصائص امیر المؤمنین على ابى ابیطالب، 19) على برادر من است (صحیح ترمذى، 2/299) على از من است و من از علیم (صحیح ترمذى، 2/297) . گوشت و خون على از گوشت و خون من است (ذخائر العقبى، 92، محب طبرى) بلکه از طرق شیعى و سنى به الفاظ گوناگون روایت شده است که آن حضرت على (ع) را به سبب خصال و سجایا و مناقب او به پیغمبران اولو العزم و سایر انبیاء تشبیه کرده است. این حدیث را که به حدیث تشبیه معروف است امام حنابله احمد بن محمد بن حنبل (م 241 ق) در المسند از احمد بن عبدالرزاق و او از رسول الله (ص) چنین روایت کرده است (الغدیر، 3/357): «من أراد أن ینظر الى آدم فى علمه و الى نوح فى فهمه و الى ابراهیم فى خلقه و الى موسى فى مناجاته و الى عیسى فى سنته و الى محمد فى تمامه و کماله فلینظر الى هذا الرجل المقبل. فتطاول الناس فاذا هم بعلى بن ابى طالب کانما ینقلع من صبب و ینحط من جبل» یعنى: هر کس بخواهد آدم را در علمش و نوح را در فهمش و ابراهیم را در خلقش و موسى را در مناجاتش و عیسى را در سنت و رفتارش و محمد را در تمام خلقت و کمال صفاتش ببیند، باید به این مرد که از راه مى‏رسد بنگرد. پس مردمان همه گردن کشیدند، ناگاه على را دیدند که از راه مى‏رسد گویى سیلى بود که از جاى خود کنده شده و در سراشیبى افتاده و از کوه به زیر مى‏آید.  منبع